به گزارش خبرنگار نبض وطن، در چند سال گذشته پویشی مردمی تحت عنوان “نه به آتش‌زدن پوشال برنج” در شهرستان لنجان کلید خورد و بر اساس گزارش‌های ارائه شده کارشناسان محیط زیست، جهاد کشاورزی و صنف کشاورزان شهرستان لنجان و… برای مقابله با این پدیده، وارد میدان شده‌اند تا کشاورزان را از پیامدهای منفی آتش‌زدن بقایای کاه و کلش اراضی کشاورزی مطلع کنند اما همچنان برخی از کشاورزان حاضر هستند به بهای آماده شدن سریع‌تر اراضی کشاورزی خود برای کشت پاییزه، به زمین حاصلخیز آسیب وارد کنند و حقوق اجتماعی دیگران را نادیده بگیرند و این در حالی است که سوزاندن پوشال برنج همانند سایر آلاینده‌های هوا برای افراد دارای نقص سیستم ایمنی، کودکان، مادران باردار و سالمندان مضر است و بیماری‌های تنفسی را تشدید می‌کند.
امروز در ذهن بسیاری از ساکنان شهرها و روستاهای شهرستان لنجان این سوال مطرح است که با توجه به مطالبات مردمی و فرهنگ‌سازی‌های انجام شده در خصوص مشکلات سوزاندن کاه و کلش برنج برای اراضی کشاورزی و همچنین محیط زیست آیا مسئولان و دستگاه‌های نظارتی برنامه‌ای عملیاتی برای جلوگیری از بروز این معضل چندین ساله و برخورد قاطع با متخلفان در دستور کار دارند؟
سوزاندن بقایای کاه و کلش، رهنمودی نادرست است
میلاد موذنی در این زمینه اظهار می‌کند: بر اساس برخی مباحث ارائه شده در سال‌های دور، راه حل اشتباه سوزاندن بقایای کاه و کلش برنج برای رهایی از کرم ساقه‌خوار به کشاورزان منطقه ارائه شده بود و این رهنمود نادرست آن چنان در ذهن کشاورزان ریشه دواند که هر چه در چند سال اخیر مروجان و کارشناسان جهاد کشاورزی و… شالیکاران را از این عمل منع کردند باز هم راه به جایی نمی‌بردند. تذکرات متعدد محیط زیست نیز به دلیل عدم آگاهی لازم کشاورزان بی‌اثر باقی می‌مانده است.
وی می‌افزاید: آتش‌زدن بقایای ساقه‌های برنج باقیمانده در اراضی کشاورزی، علاوه بر اینکه چهره نازیبایی را در شالیزارها رقم می‌زند، باعث بروز مشکلات زیست محیطی زیادی برای مردم و اکوسیستم منطقه شده همچنین حاصلخیزی خاک را به شدت کاهش می‌دهد.
این فعال اجتماعی عنوان می‌کند: حقوق شهروندی و اخلاق اجتماعی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند از این رو در سال‌های گذشته تلاش شد با اجرای برنامه‌های مختلف از آتش‌زدن بقایای برنج در شالیزارهای شهرستان لنجان با اقدامات فرهنگی جلوگیری شود اما باید بپذیریم تحقق مباحث فرهنگی نیازمند تداوم است.
سید حسین موسوی می‌گوید: بارها در سخنان مسئولان بیان شده با اقداماتی که تهدید علیه بهداشت عمومی و آلودگی محیط زیست شناخته شود برخورد خواهد شد اما سال‌هاست پس از به پایان رسیدن فصل برداشت برنج و نزدیک شدن به کشت پاییزه، کشاورزان اقدام به آتش زدن پوشال‌های باقی مانده در اراضی کشاورزی می‌کنند.
وی می‌افزاید: اگرچه کشاورزان از خطرات و چالش‌های آتش زدن مزارع کشاورزی آگاه هستند اما باز هم به این مسئله بی توجه هستند و این درحالیست که با توجه به توسعه ماشین‌آلات کشاورزی، کشاورزان به راحتی می‌توانند بدون آتش زدن مزارع، اقدام به کشت محصول بعدی کنند.
این شهروند لنجانی تصریح می‌کند: در کنار سودی که کشاورزان از برداشت برنج لنجان می‌برند با جمع‌آوری کاه کلش باقی مانده برنج در اراضی و فروش آنها سودی مضاعف نصیب آنها خواهد شد حالا باید سوال کرد آیا می‌توانیم بپذیریم که سود کشت برنج در جیب کشاورزان باشد و دود آن در چشم شهروندان؟
هیچ ارگانی معضل آتش زدن کاه و کلش را جدی نگرفته است
سمیرا زمانی با بیان اینکه ممنوعیت آتش زدن بقایای مزارع برنج در شهرستان لنجان سال‌هاست در حد شعار باقی مانده است، می‌گوید: سوزاندن باقیمانده ساقه‌های برنج در فصل برداشت یک معضل زیست محیطی است که هر ساله از اواخر شهریور تا اواخر مهر با آن روبه‌رو هستیم.
وی اظهار می‌کند: به دلیل موقعیت شهرستان لنجان دور تا دور مناطق مسکونی شهرهای شهرستان لنجان به دلیل نزدیک بودن آنها با یکدیگر پوشیده از مزارع برنج است به همین علت آتش زدن کاه و کلش برنج همه‌ساله معضلات زیادی را برای شهروندان این شهرها ایجاد می‌کند و متأسفانه هیچ ارگانی در شهرستان آنگونه که باید مسئله آتش زدن کاه و کلش اراضی کشاورزی را جدی نگرفته است.
آتش زدن کاه و کلش جرم محرز است
این شهروند لنجانی اضافه می‌کند: ماده ۲۰ قانون هوای پاک مصوب ۱۳۹۶ به صراحت اعلام می‌کند سوزاندن بقایای گیاهی در اراضی کشاورزی ممنوع است و سوالی که برای بیشتر شهروندان مطرح است آن بوده که صاحبان اراضی کشاورزی کاملاً مشخص هستند اما آیا ادارات جهاد کشاورزی، حفاظت محیط زیست و شبکه بهداشت و درمان شهرستان لنجان با شناسایی افراد متخلف با آنان برخورد قانونی داشته‌اند.
وی با بیان اینکه انتظار شهروندان آن است، ادارات ذی‌ربط در صورت مشاهده آتش زدن کاه و کلش از سوی هر کشاورزی نسبت به معرفی آنان به محاکم قضائی اقدام کنند، ادامه می‌دهد: با توجه به قوانین موجود آتش‌سوزی کاه و کلش جرم محرز بوده و چنانچه دستگاه‌های مربوطه طی سالیان گذشته در راستای ایفای وظیفه قانونی خود با کشاورزانی که به دلایل مختلف حقوق دیگر شهروندان را زیر پا می‌گذارند برخوردی قاطع انجام داده بود امروز شاهد آلودگی هوای ناشی از دود غلیظ سوزندان کاه و کلش‌ها با وجود شیوع ویروس کرونا، آنفولانزا و دیگر بیماری‌های تنفسی نبودیم.
حسنا صادق زاده می‌گوید: این روزها می‌شنویم که کشاورزان استان اصفهان خواستار رهاسازی آب سد زاینده رود برای انجام کشت پاییزه هستند و انتظار آنان نیز این بوده که شهروندان با صرفه‌جویی در مصرف آب به تحقق این خواسته کمک کنند.
وی می‌افزاید: قطعاً زراعت محصولات کشاورزی باعث سرسبزی اراضی، احیا. حفظ محیط زیست و طبیعت و تأمین‌کننده مواد غذایی انسان‌ها خواهد شد اما چگونه می‌توانیم قبول کنیم کشاورزانی که در زمان کشت محصولات کشاورزی به مباحث زیست محیطی تکیه کرده و اینگونه مسائل را برای رهاسازی آب مطرح می‌کنند پس از برداشت محصول، مزارع کشت برنج و گندم را به زمین‌های سوخته تبدیل می‌کنند.
