به گزارش نبض وطن، میلاد موذنی فعال اجتماعی در یادداشتی نوشت:
با تصویب مجلس شورای اسلامی، دوره ششم شوراهای اسلامی شهر و روستا ۱۰ ماه تمدید شد و برهمین اساس دوره فعالیت منتخبان مردم در پارلمانهای شهری و روستایی در ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۵ خاتمه مییابد و شاید این مهم را بتوان فرصتی برای عمل به وعدهها دانست.
با حکم مهدی جمالی نژاد استاندار اصفهان، حسین اسماعیل احمدی شهردار زرین شهر به عنوان سرپرست سازمان همیاری شهرداری های استان اصفهان منصوب شد و این انتصاب سبب شد شهردار زرین شهر طی روزهای گذشته استعفای خود را تقدیم شورای اسلامی شهر کند و این استعفا قطعا میتواند برای پارلمان شهری یک پیام باشد.
استعفای شهردار زرینشهر بار دیگر فرصتی را پیشروی اعضاء شورای اسلامی این شهر قرار داد تا شاید اینبار و برای مدت باقی مانده از عمر شورای ششم بتوانند خواسته به حق شهروندان خطه طلایی ایران که همان بومیگزینی شهردار واجد شرایط است را عملیاتی کنند.
فعالیت افراد بومی به عنوان شهردار زرین شهر در سالیان دور و یا اعتماد اعضاء شوراهای شهرهای همجوار به افراد بومی شهر و یا شهرستان لنجان این تجربه را به نمایش گذاشته که هر زمان در کنار ویژگیهای فنی و تخصصی برای احراز پست شهردار به نیروهای بومی نیز توجه شده، گامهای محکمتری به سوی توسعه شهر برداشته شده و نخستین دستاورد توسعهایِ چنین رویکردی «توسعه نیروی انسانی» و معرفی آنان به دیگر شهرهای ایران است.
شهروندان، نخبگان و دلسوزان زرینشهر براین باور هستند که ارتباطات تنگاتنگ منتخبان آنان در پارلمان شهری با نیروی انسانی متخصص بومی و همچنین سپردن مسئولیتها به چنین افرادی، میتواند علاوه بر ظرفیتسازی، زمینه رشد نهادهای دیگر و نیز اعتماد مدیران کل در استان را به افراد توانمند بومی فراهم کرده تا شاید سکانداری آنان برای مدیریت یک نهاد را منجر شود. نکتهای که سالهاست در این شهر مغفول مانده است.
مطمئنا به واسطه آشنایی یک شهردار بومی با مسائل جاری شهر و جامعه تحت مدیریت و نیز حساسیتهای موجود در آن اولویت بندی در طرحها، برنامهها و … نیز رقم خواهد خورد که سادهترین ثمره آن افزایش اعتماد متقابل بین شهروندان و مدیریت شهری و تقویت انگیزههای اجتماعی برای مشارکت مدنی است.
مطمئنا در هر انتخابی سود و زیان وجود دارد اما وقتی در کنار تعهد، کارآمدی، تخصص و تجربه که لازمههای یک شهردار بهشمار میآیند وقتی به دو کفهی ترازو برای انتخاب شهردار بومی و غیر بومی مینگریم، نزدیکی و قرابت با جامعهی محلی، شناخت درستی از مشکلات شهر، سبک زندگی مردم، ظرفیتها و توان نیروها دارد این مهم را برای ما به نمایش میگذارد که انتخاب شهردار بومی فضیلت نیست اما مزیت است.مطمئنا مدیران غیربومی نیز دلسوز هستند؛ اما فرد بومی علاوه بر این مزیّتها تعصب بیشتری به شهر و شهرستان خود دارد.