به گزارش نبض وطن، گوفمان در ژوئیه ۲۰۲۶ مسئولیت خود را آغاز خواهد کرد و گفته می شود که سارا نتانیاهو همسر نخست وزیر رژیم صهیونیستی در روند انتخاب «رومن گوفمان» بهعنوان رئیس جدید موساد نقش مستقیم داشته و پیش از اعلام رسمی این انتصاب، یک جلسه طولانی و غیررسمی با او برگزار کرده است و این مساله موجی از اعتراضات را برانگیخته و مقامات اسرائیلی این انتخاب را احمقانه ، پیامی خطرناک ، تکان دهند و نشانهای از بیاعتمادی به بدنه داخلی موساد توصیف می کنند و برخی می گویند که آنچه نخستوزیر در شاباک انجام داد و اکنون در موساد تکرار میکند، پیام بسیار خطرناکی ارسال میکند.
گزارشی که توسط وب سایت تحقیقی «شومریم» منتشر شد، درباره تحصیل گوفمان در کالج امنیت داخلی ــ بالاترین نهاد آموزشی نخبگان امنیتی و دولتی “اسرائیل” ــ میپردازد. گوفمان در سال ۲۰۱۹، پس از پایان فرماندهی تیپ هفتم، وارد این دوره شد و پس از دریافت مدرک کارشناسی ارشد علوم سیاسی از دانشگاه حیفا و ارتقا به درجه سرتیپی، به فرماندهی لشکر «بَشان» منصوب شد.
مرکز اسلاع رسانی فلسطین در گزارشی می نویسد، گوفمان در دوران تحصیل خود، مقالهای دانشگاهی نوشت که در آن، طرحی عجیب برای حل بحران برنامه هستهای ایران ارائه کرد؛ طرحی مبتنی بر فروش کلاهکهای هستهای اسرائیلی به مصر، عربستان سعودی و ترکیه. این مقاله با عنوان «روز رستاخیز ی که گذشت» در اواخر سال ۲۰۱۹ نوشته شد و سناریویی آیندهنگرانه را به تصویر میکشید که در آن نخستوزیری فرضیِ “اسرائیل” از چرخش راهبردی این رژیم در سال ۲۰۲۵ سخن میگوید؛ چرخشی که به اصطلاح در پی جهش ایران به سوی دستیابی به سلاح هستهای رخ داده است. گوفمان در این مقاله، به جای تلاش برای جلوگیری از اشاعه هستهای با ابزارهای نظامی یا دیپلماتیک سنتی، گزینه مسلحسازی کنترل شده کشورهای محوری منطقه را پیشنهاد میکند تا به ایجاد بازدارندگی چند قطبی و جلوگیری از سلطه ایران بیانجامد.
طبق این سناریو، تهدید “اسرائیل” به گسترش سلاح هستهای در منطقه، قدرتهای بزرگ (آمریکا، روسیه و چین) را به مداخله وامیدارد و در نهایت به اتخاذ سیاستی منجر میشود که طی آن هر یک از این قدرتها حامی یکی از کشورهای منطقه (عربستان، مصر یا ترکیه) میشود و آن را به توانمندی هستهای مجهز میکند؛ نتیجه آن نیز شکلگیری توازن جدیدی است که مانع از انفجار رقابت تسلیحاتی یا انحصار قدرت هستهای توسط ایران میشود.
این طرح که ماهیتی نظری دارد، طبق ارزیابی «شومریم»، در عین حال که تفکر نامتعارف گوفمان را نشان میدهد، نگرانیهایی نیز درباره رویکرد او به حساسترین پرونده امنیتی “اسرائیل” ایجاد کرده است.
این گزارش همچنین به مقالهای مشترک اشاره میکند که گوفمان در آن به همراه یکی از هم دورهایهایش رابطه میان فرمانده نظامی حرفهای و راهنمای استراتژیک سیاسی را بررسی کرده است. در این پژوهش تأکید میشود که وظیفه فرمانده امنیتی صرفاً اجرای اوامر نیست، بلکه باید قادر باشد خطوط استراتژیک را ترسیم، تصمیمسازان سیاسی را تحت تأثیر قرار دهد و حتی در شرایط پیچیده مانور میدانی انجام دهد.
نویسندگان سه ابزار اصلی برای گسترش نفوذ فرمانده امنیتی معرفی میکنند: گفتگوی مستقیم با رده سیاسی، گسترش شبکه ارتباطات و مانور عملیاتی در میدان. این پرسش را نیز مطرح میکنند که آیا گوفمان خود را مجری برنامههای سیاسیون میداند یا شریکی در طراحی راهبردهای کلان.
این دیدگاهها اکنون با انتقادات بخشی از مسئولان سابق موساد و تحلیلگران امنیتی روبهرو شده است. آنان میگویند نتانیاهو با این انتصاب به دنبال تثبیت نفوذ سیاسی خود در دستگاه اطلاعاتی است؛ روندی که میتواند اصول ادعایی حرفهایگری و بیطرفی موساد را تضعیف کند. برخی هشدار میدهند که گوفمان فاقد تجربه عمیق اطلاعاتی و آشنایی کافی با عملیاتهای پیچیده خارجی ــ که محور فعالیت موساد است ــ بوده و انتصاب او ممکن است به بیاعتمادی داخلی و حتی موجی از استعفاها منجر شود.
رسانههای عبری انتخاب گوفمان را یکی از بحثبرانگیزترین انتصابات در تاریخ موساد توصیف کردهاند. منتقدان میگویند گوفمان برخلاف رؤسای پیشین از بدنه اطلاعاتی موساد نیست و تجربهای در عملیات برون مرزی یا مدیریت امنیتی-اطلاعاتی ندارد.
پرونده گوفمان اکنون در کمیته مشورتی مناصب عالی در حال بررسی است و در صورت تصویب، او از ژوئن ۲۰۲۶ جایگزین دیوید برنع خواهد شد. این انتصاب در شرایطی صورت میگیرد که موساد در حساسترین مقطع امنیتی خود طی دهههای اخیر قرار دارد و بسیاری آن را آزمونی دشوار برای ساختار داخلی و استقلال این نهاد میدانند.
انتصاب «رومن گوفمان» به ریاست موساد به عنوان یکی از حساسترین نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی، با واکنش تند مقامات امنیتی از جمله «رامی ایگرا»، مقام ارشد سابق این سرویس جاسوسی روبهرو شد؛ واکنشی که نه متوجه شخص گافمن، بلکه معطوف به تصمیم سیاسی نتانیاهو برای انتخاب فردی خارج از ساختار موساد است.
ایگرا در گفتوگو با شبکه ۱۱ تلویزیون رژیم صهیونیستی (کان) تأکید کرد که موساد یک سرویس اطلاعاتی پیچیده با دهها واحد عملیاتی است و ریاست آن نیازمند سالها تجربه میدانی، شناخت شبکههای داخلی و حضور عملیاتی است.
او هشدار داد که گافمن برای درک ساختار درونی موساد و تشخیص جریانهای قدرت در این نهاد، به زمان طولانی نیاز خواهد داشت و افزود: حدود دو سال طول میکشد تا بتوان به تصمیمات عملیاتی او اعتماد کرد و مطمئن شد که سازمان در معرض خطاهای مرگبار قرار نمیگیرد.
مقام سابق موساد با اشاره به صدها نیروی باسابقه این سازمان که سالها در عملیاتهای حساس مشارکت داشتهاند، گفت، انتصاب فردی خارج از این نهاد میتواند بشدت روحیه آنان را تضعیف کند. او یادآور شد که در دورهای مشابه، زمانی که «دنی یاتوم» در سال ۱۹۹۹ از بیرون موساد به ریاست این سازمان منصوب شد، خود او و بسیاری دیگر از نیروهای باسابقه تصمیم به ترک موساد گرفتند. وی تأکید کرد که چنین انتصابهایی ضربهای مستقیم به امنیت اسرائیل و ساختار موساد است.
به گفته منابع آگاه، چند عامل در این انتخاب نقش داشته است از جمله می توان به تمایل نتانیاهو به کنترل بیشتر بر موساد اشاره کرد. موساد در سالهای اخیر نقش محوری در پرونده ایران، عملیات مختلف نظامی در منطقه و هماهنگیهای امنیتی با آمریکا داشته است. تحلیلگران معتقدند نتانیاهو ترجیح میدهد فردی را در رأس این سازمان قرار دهد که به او نزدیک باشد و در تصمیمگیریهای حساس، هماهنگ با دفتر نخستوزیری عمل کند.
همچنین برخی بر این باورند که بیاعتمادی به برخی فرماندهان باسابقه موساد موجب این انتخاب شده است گزارشها نشان میدهد نتانیاهو با بخشی از بدنه ارشد موساد اختلاف نظر داشته و برخی از گزینههای داخلی را «غیرهمسو» یا «منتقد» میدانسته است. انتخاب فردی خارج از ساختار موساد میتواند راهی برای دور زدن این مقامات باشد.
از سویی کارشناسان می گویند، در شرایطی که اسرائیل همزمان با چالشهای امنیتی در جبهههای مختلف غزه، لبنان، سوریه و ایران روبهروست، نتانیاهو بهدنبال فردی بوده که در سطح سیاسی و امنیتی به طور کامل با او هماهنگ باشد و در بزنگاههای مهم، همراهی کامل نشان دهد.
