محمد کریمی در گفت‌گو با خبرنگار نبض وطن اظهار کرد: خطه طلایی ایران سال‌هاست هر گوشه‌اش زخم‌خوردهٔ صنایع آلاینده همچون ذوب آهن است به‌گونه‌ای که طی سالیان گذشته سهم زرین شهر تنها آلایندگی بوده و این درحالیست که منافع این صنعت ملی است.
وی افزود: مشکلات و چالش‌های کارخانه ذوب آهن و فولاد سبا خطه طلایی ایران و دیگر شهرهای همجوار با این صنعت را تحت تأثیر قرار داده به‌گونه‌ای که در بسیاری از مواقع نفس کشیدن در این شهرستان بسیار سخت می‌شود اما متأسفانه مدیران ذوب آهن هیچگاه جوابگوی شهرستان و مطالبات شهروندان نبوده‌اند.
عضو شورای اسلامی زرین شهر تصریح کرد: آلایندگی‌های کارخانه ذوب آهن و همچنین انتقال پساب و ذخیره سازی آن در زرین شهر خط قرمز شورای اسلامی شهر بوده و نیاز است مسئولان استان و حتی کشور به کمک مدیریت شهری زرین شهر و تحقق مطالبه شهروندان بیایند.
وی اضافه کرد: صنایع آلاینده باید پاسخگوی مسائل و مشکلات زیست محیطی و ضررهایی که به سلامت مردم از این طریق فعالیت آنها وارد می‌شود را بدهند اما متأسفانه صنایع در تکاپو هستند از زیر بار عوارض آلایندگی شانه خالی کنند، به این بهانه که هیچ‌گونه خدمتی مرتبط با موضوع این عوارض، نه به پرداخت‌کننده و نه به جامعهٔ در معرض خطر ارائه نمی‌شود.
کریمی با اشاره به چرخهٔ معیوب پرداخت عوارض آلایندگی، خاطرنشان کرد: طبق قانون مالیات بر ارزش‌افزوده، واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی که آلایندهٔ محیط زیست محسوب می‌شوند، باید ۰.۵ تا ۱.۵ درصد از فروش خود را به‌عنوان عوارض سبز (عوارض آلایندگی) پرداخت کنند، اما آن چیزی که محل اختلاف است، نحوهٔ پرداخت این اعتبارات است که متأسفانه به مرحله اجرا نرسیده و شهرهایی چون شهرهای شهرستان لنجان ریالی را دریافت نکرده‌اند و باید در این خصوص نیز چاره اندیشی شود.
