روابط ایران و جمهوری آذربایجان در طول دهههای گذشته مجموعهای از پیوندهای چندلایه بوده که ریشه آن تنها در جغرافیا خلاصه نمیشود. میراث فرهنگی، حافظه تاریخی و پیوندهای اجتماعی دو ملت، بستری فراهم کرده که تعاملات سیاسی و همکاریهای اقتصادی بر آن استوار شوند.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد که هر سال برگزار میشود، فرصتی مغتنم برای کشورهای عضو است تا در عرصهای بینالمللی دیدگاههای خود را مطرح کنند، مواضعشان را به نمایش بگذارند و همزمان فعالیتهای دیپلماتیکشان را پیش ببرند.
اسنپ بک را میتوان مهمترین موضوع راهبردی ایران در شهریورماه دانست. در این فرآیند نشانههایی از تحرک دیپلماسی هستهای ایران را شاهد بودهایم. علی رغم آنکه مذاکرات ایران با کشورهای اروپایی و ایالات متحده به گونه جسته و گریخته از اردیبهشت تا پایان شهریور ادامه داشته، اما نتیجه آن را میتوان در غافلگیری تاکتیکی، جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و اجراییسازی اسنپ بک در ۵ مهر ۱۴۰۴ دانست.
رییس سازمان نظام پزشکی در گفتوگویی، واقعیت سیاستهای ضدعلم نهاد تصمیمگیر را علیه نظام بهداشت و سلامت کشور نشان میدهد.
خبرنگار اسرائیل نشنال در ویدیویی با لحنی آمرانه پزشکیان را مخاطب قرار داده و میگوید: «آقای پزشکیان چرا میان جنگ و مذاکره جنگ را انتخاب کردید؟ وعدههای انتخاباتی کجا رفت آقای پزشکیان؟» این سخن گرچه در قالب یک سؤال مطرح میشود، اما نوعی پیشداوری است که درست وسط یک دعوا میکوشد نرخ یک جنگ صهیونیستی را به دلخواه تعیین کند.
حضور رئیسجمهوری در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را باید نقطه عطفی در دیپلماسی ایران دانست. او در دومین سخنرانی خود از این تریبون جهانی، توانست صدای ملت ایران را با ترکیبی از استدلال حقوقی، اخلاقی و سیاسی به گوش جهانیان برساند.
وزیر خارجه ایران طی یادداشتی در محکومیت اقدام سه کشور اروپایی در راستای فعالسازی اسنپبک نوشت: تروئیکای اروپایی با آغاز این بازی، پیامدهای منفی فراوانی را متوجه اعتبار و جایگاه بینالمللی اروپا نموده است. در این بازی، سه کشور اروپایی نهتنها پیروز میدان نخواهند بود، بلکه از روندهای دیپلماتیک آتی نیز کنار گذاشته خواهند شد.
براساس قانون بیمه اجتماعی رانندگان حمل و نقل بار و مسافر بینشهری، رانندگان موظفاند ۱۳.۵ درصد از درآمد مصوب ماهیانه را طبق ماده ۳۵ قانون تأمین اجتماعی به عنوان حق بیمه پرداخت کنند و ۱۳.۵ درصد باقی مانده سهم دولت است. با این حال، دولت به دلیل کمبود منابع مالی سهم خود را به طور کامل پرداخت نکرده و این امر موجب محرومیت بخشی از رانندگان از حمایتهای بیمهای و ایجاد مشکلات مالی برای سازمان تأمین اجتماعی شده است.
طبق قانون تجارت، اصل بر این است که ضامن و بدهکار اصلی در مقابل طلبکار، مسئولیت تضامنی دارند اما اگر در قرارداد ضمانت تصریح شده باشد که طلبکار باید ابتدا به بدهکار اصلی مراجعه کند و فقط در صورت عدم وصول طلب، به ضامن رجوع نماید، در این صورت ضامن میتواند از این حق استفاده کند.
پیام های مردمی