روابط ایران و جمهوری آذربایجان در طول دهههای گذشته مجموعهای از پیوندهای چندلایه بوده که ریشه آن تنها در جغرافیا خلاصه نمیشود. میراث فرهنگی، حافظه تاریخی و پیوندهای اجتماعی دو ملت، بستری فراهم کرده که تعاملات سیاسی و همکاریهای اقتصادی بر آن استوار شوند.
مکانیسم ماشه در واقع بازگشت ایران به تمام تحریمهای پیش از برجام است. این به معنای بازگشت به دورانی است که ایران تحت شدیدترین محدودیتهای اقتصادی بینالمللی از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار داشت.
با نگاهی ملی و میهنی، به شرافت و همت جوانانمان درود بفرستیم آنان نه چون نازپروردگان پولپرست، بلکه از میان زحمتکشترین طبقات برخاستهاند. خطای بسیاری از تحلیلگران خارجی و حتی داخلی نشناختن این نسل جدید ایران است.
بورس تهران در آستانه فشارهای بینالمللی بر بازار سرمایه ایران بار دیگر در نقطهای حساس ایستاده است؛ نقطهای که نهتنها از تحولات درونی اقتصاد، بلکه از ضربآهنگ سیاست بینالملل نیز تاثیر میپذیرد.
پایان رایگیری برای بازگرداندن مکانیسم ماشه در شورای امنیت یک گام جدی و به یک تعبیر گام نهایی حقوقی برای بازگرداندن تحریمهای تعلیقشده به واسطه برجام یا همان برنامه جامع اقدام مشترک خواهد بود.
شرایط کنونی کشور نیازمند یک دیپلماسی فعال و اتخاذ تصمیمات شجاعانه بهویژه در مدیریت منافع و انسجام روابط ایران با اروپاست. در این راستا، اولین موضوعی که باید مورد توجه قرار گیرد، انسجام داخلی و هماهنگی میان نهادهای تصمیمساز کشور است.
در میانه تنشهای فزاینده خاورمیانه، عربستان سعودی و پاکستان روز چهارشنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۴ پیمانی دفاعی امضا کردند. بر اساس این توافق، هرگونه تجاوز به یکی از دو کشور، تجاوز به هر دو تلقی خواهد شد. این پیمان استراتژیک میان ولیعهد محمد بن سلمان و نخستوزیر شهباز شریف در ریاض امضا شد. در یک تحلیل تاریخی، این پیمان لحظه سوئز امریکا را رقم زده است.
آقای حداد عادل گفتهاند که: «فضای مجازی بیصاحبه! اصلا معلوم نیست کی به کیه! هر کسی آنجا واسه خودش حرفی میزند، یک سلیقه اعمال میکند، یک کاری میکند. ما مدتها است که در پی نوعی ضابطهمند کردن فضای مجازی هستیم. بدون اینکه بخواهیم تحولی را که قهرا با فضای مجازی ایجاد شده انکار کنیم و بدون اینکه بخواهیم جلویش بایستیم.
در جوامع امروز، بیش از هر زمان دیگری روشن شده است که پیشرفت تنها محصول سیاستگذاری دولتی یا تلاشهای فردی نیست. آنچه میتواند شکافهای اقتصادی و اجتماعی را پر کند و همبستگی ملی را استوار سازد، خیر جمعی است؛ همان نیرویی که از دل مردم برمیخیزد، با سرمایههای مادی و معنوی آنان تغذیه میشود و در نهایت به نفع همه جامعه ثمر میدهد.
پیام های مردمی