گزارش اخیر دیوان محاسبات صرفاً یک هشدار مالی یا حسابداری نیست. این آمار، نشانهای از یک اختلال نهادی در حکمرانی شرکتهای دولتی است؛ اختلالی که سالها انباشته شده و امروز در قالب شکاف معنادار میان عملکرد واقعی و برآوردهای بودجهای خود را نشان میدهد. تمرکز صرف بر عدد زیان، بدون واکاوی ریشههای نهادی ما را به همان چرخه تکراری اصلاحات ناکام خواهد کشاند.
حادثه تلخ ضرب و جرح یک سالمند توسط فرزندش در آبادان، اگرچه تنها یکی از هزاران مورد مداخله روزانه اورژانس اجتماعی کشور است، اما بار دیگر وجدان جمعی ما را تکان داد تا با نگاهی عمیقتر به این پرسش بیندیشیم: چگونه میتوان جامعهای ساخت که در آن، سالمندی نشانه حرمت باشد، نه ضعف؟ گر چه در برخی موارد نوشتن نامههای خصوصی را مفیدتر میدانم ولی در مجموع و به نظرم ترجیح دارد که اغلب گفتوگوها با مقامات سیاسی و حکومتی در عرصه عمومی صورت گیرد، زیرا سیاست عمومیترین حوزه جامعه است و باید مردم نیز در جریان باشند، به ویژه اینکه نحوه پاسخگویی و رفتار صاحبان قدرت متأثر از داوری مردم نیز هست.
اقتصاد امروز ما با دو ناترازی بنیادین روبهروست؛ ناترازی بودجه و ناترازی بانکی. اما واقعیت این است که این دو، صرفاً مسألهای اقتصادی نیستند؛ بلکه ریشه در ساختار تصمیمگیری، ضعف ارتباط میان دولت و جامعه و نبود مشارکت نهادینه سیاسی دارند، اینجاست که نقش احزاب و تشکلها از اهمیت راهبردی برخوردار میشود.
در روز دوشنبه ۱۰ نوامبر، احمد الشرع، رئیس دولت موقت سوریه، در کاخ سفید مورد استقبال رسمی دونالد ترامپ، رئیسجمهوری آمریکا، قرار میگیرد.
سازمانها در دنیای پر از تغییر و غیرقابل پیشبینی امروز، دیگر نمیتوانند برای موفقیت بیشتر، به مهارتهای ثابت تکیه کنند، زیرا آنچه سازمانها را زنده و پیشرو نگه میدارد، توانایی یادگیری مستمر و سازگاری سریع است.
مدیریت آب در ایران دیگر یک موضوع بخشی یا فنی نیست؛ مسألهای است ملی که زندگی امروز و فردای ما را در بر میگیرد.
نسل Z، متولدین حدود سالهای ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۰، نخستین نسلی است که به طور کامل با دنیای دیجیتال رشد کرده است. گوشیهای هوشمند، شبکههای اجتماعی و دسترسی دائمی به اینترنت، تجربه زندگی روزمره آنها را شکل داده و باعث شده دیدگاهی متفاوت نسبت به جهان پیدا کنند. این نسل نه تنها مصرفکنندگان آینده هستند، بلکه نوآوران و خالقان مسیر تغییرند. بنابراین، درک نسل Z برای والدین، معلمان، مدیران و جامعهشناسان ضروری است.
آموزش مهارتی را می توان نماد و نمونه توسعه پایدار جامعه دانست؛ که قادر است راه اشتغال و شکوفایی اقتصادی را هموار کند. اما آنچه این موضوع را به درخششی جاودانه مبدل می کند، خرد گروهی و پیوند نهادهای گوناگون جامعه است.
جامعه ایران در بزنگاهی تاریخی ایستاده است؛ موقعیتی که در آن نشانههایی نه فقط در اقتصاد و معیشت، که در روح جمعی و امید اجتماعی نیز آشکار شده است.
پیام های مردمی