پس از گذشت نزدیک به سه دهه از منازعات سیاسی دهه هفتاد، امروز بیش از هر زمان دیگری میتوان با نگاهی واقعبینانهتر، هم خطاهای خود را دید و هم از خطوط درست آن دوره دفاع کرد. تجربه این سالها نشان داده است که دفاع از ایران، همزمان نیازمند «اقتدار دفاعی» و «اصلاحات پایدار در حکمرانی داخلی» است؛ دو مولفهای که بدون یکدیگر نه امنیت میآفرینند و نه ثبات.
روایتمحوری در رسانه میتواند منشأ یا متأثر از روایتمحوری در سیاست باشد. روایتمحوری، یعنی راوی هیچ کاری به واقعیت و منطق و علم ندارد. سخنان ترامپ را ببینید، متوجه این رفتار میشوید که طرف جنگ راه انداخته، بعد آن را به عنوان خاتمه جنگ میفروشد و روایت میکند.
پاسخ مرکز اطلاعات مالی، این سؤال را مطرح میکند که چرا تاکنون ارتباطات و دسترسی به ۲۳ سامانه مورد نیاز مرکز اطلاعات مالی برقرار نشده، موانع آن چیست و چطور میتوان این موانع را برطرف کرد؟ برخی نظریهها در پاسخ به اینکه چرا چنین مشکلات توسعهای در کشورهای درحال توسعه حل نشده باقی میمانند، «رویکردهای نهادی» را مطرح میکنند.
انتشار پاسخ رسمی مرکز اطلاعات مالی به یادداشت تحلیلی «اطلاعات مالی؛ نظارهگر بزرگ چای دبش»، گرچه حاوی توضیحات آماری و دفاعیات اداری قابلتوجهی است؛ اما بهصورت ماهوی، فقط بخشی از نقدهای مطرحشده را تضعیف میکند و از کنار بخش اصلی؛ یعنی نقد ساختار نهادی و کارکرد هشداردهی این مرکز عبور میکند.
نتیجه جلسه غیرعلنی دیروز نشان داد که کلیت مجلس و تصمیمات آن بر مبنای عقلانیت پیش میرود. اکثریت مجلس اجازه نخواهد داد جای چارهاندیشی برای مسائل کلان، در اولویت قرار داشتن امنیت کشور و حل مسائل اقتصادی را تصمیماتی از جنس نظراتی که در فضای مجازی منتشر میشوند و از هر ماشهای ماشهتر است، بگیرد.
در جهانی که مردم حاضرند در یک شهر بزرگ اروپایی تظاهرات صدها هزار نفری علیه اسرائیل برگزار کنند و سران بسیاری از کشورهایش سالن سازمان ملل را هنگام سخنرانی نتانیاهو ترک می کنند،چگونه همزمان علیه کشوری که اصلیترین حامی ملت مظلوم فلسطین در طول حداقل چهار دهه گذشته بوده است تحریمهای ظالمانه وضع میشود؟
پس از «اسنپبک» گام بعدی آمریکا و اسرائیل این است که ایران در شمول ماده ۴۲ شود تا از این طریق ایران رسما از سوی شورای امنیت تهدیدی برای صلح و امنیت بینالملل تلقی شود. بدینسان، اسرائیل در پی آن است که نهتنها آمریکا بلکه دیگران را نیز به جنگ علیه ایران وادار کند.
نسلها با هم تفاوتهای زیادی دارند که شاید یکی از آنها تفاوت در آهنگ زندگیشان باشد. در زمانههای مختلف آهنگ زندگی آدمها دارای ضرب و نواخت خاصی است. در عصر کشاورزی و حتی امروز در جوامع کاملا سنتی- ضربآهنگ زندگی در پایینترین سطح خود قرار داشت و آدمها با کمترین عجله صبح را شب و عمر کوتاه خود را تا بیشترین حد کشدار میکردند.
امروز رسما وارد فضای پساماشه شدهایم. ضربهای دیگر بر پیکر نیمه جان دیپلماسی وارد شده است. تروییکای اروپایی برای جنگطلبان فرش قرمز پهن کرد تا فضایی غبارآلود پیرامون پرونده اتمی ایران شکل بگیرد.
پیام های مردمی