پس از گذشت نزدیک به سه دهه از منازعات سیاسی دهه هفتاد، امروز بیش از هر زمان دیگری میتوان با نگاهی واقعبینانهتر، هم خطاهای خود را دید و هم از خطوط درست آن دوره دفاع کرد. تجربه این سالها نشان داده است که دفاع از ایران، همزمان نیازمند «اقتدار دفاعی» و «اصلاحات پایدار در حکمرانی داخلی» است؛ دو مولفهای که بدون یکدیگر نه امنیت میآفرینند و نه ثبات.
سخنان اخیر علی لاریجانی در جمع استادان علوم انسانی، بار دیگر موضوعی قدیمی اما اساسی را در سیاست ایران پیش روی ما گذاشت: اینکه سیاستورزان تا چه اندازه از موقعیت حساس کشور و مسئولیت تاریخی خود آگاهاند.
نظر آقای لاریجانی را کاملاً تأیید میکنم. ای کاش همه به آن عمل کنند. این پیام ضمن دعوت به پرهیز از نزاعهای سیاسی، ضرورت تمرکز بر مطالبات واقعی اکثریت مردم را یادآور میشود و هشدار میدهد که ادامه جدالها و دوقطبیسازیها نه تنها به حل مشکلات کمک نمیکند بلکه به زیان امنیت و توسعه کشور است.
هشتم آبانماه، در تقویم رسمی کشور بهعنوان روز محیطبان نامگذاری شده است. روزی برای سبزپوشان بیادعا اما سختکوش حافظ طبیعت که با جان و دل پاسدار پایداری سرزمین مادری هستند.
فیلمنامهنویس آثاری چون «آقای زالو» و «ناتور دشت» نوشت: نرگس آبیار در اقتباس از رمان ماندگار «بامداد خمار»، بیش از آنکه به بازسازی صرفِ نوستالژی یا بازگویی داستانی عاشقانه بیاندیشد، تلاش کرده تا مفهوم «انتخاب» را در بستر تاریخ و فرهنگ ایرانی بازخوانی کند.
چندی پیش درباره افزایش تعداد اعدامها در ایران نوشتم، فیلمهایی که از اعتراضات در زندان کرج منتشر شد و اکنون گزارش دبیرکل سازمان ملل متحد در این باره انگیزه دوبارهای ایجاد کرد تا خطاب به مسوولان دستگاه قضایی تحلیل خودم را بنویسم.
سازمان همکاری شانگهای در ظاهر بستری گسترده برای توسعه روابط اقتصادی و بانکی میان اعضاست، اما در عمل ایران هنوز نتوانسته از این ظرفیت بهطور واقعی بهرهمند شود. هر چند اسناد متعددی میان کشورهای عضو امضا میشود و اراده سیاسی برای تقویت مبادلات منطقهای وجود دارد، اما نبود زیرساختهای مالی و تداوم تحریمها، عملا دست ایران را در این همکاریها بسته نگه میدارد.
بازار سرمایه ایران در ماههای اخیر بیش از هر زمان دیگری درگیر محافظهکاری مدیریتی شده است. محافظهکاریای که در ظاهر با هدف حمایت از بازار و صیانت از حقوق سهامداران توجیه میشود، اما در عمل به تضعیف کارکردهای اصلی بورس، کاهش اعتماد عمومی و فاصله گرفتن آن از ماموریت واقعی خود یعنی تامین مالی تولید منجر شده است.
برخی بر این نظرند که به واسطه اساسی بودن مشکلات کشور لاجرم راهحلها هم باید اساسی باشند و اصلاحات سطحی در حوزههای مختلف نهایتا مثل مسکن عمل میکنند و ماهیت درمانی ندارند.
پیام های مردمی