پس از گذشت نزدیک به سه دهه از منازعات سیاسی دهه هفتاد، امروز بیش از هر زمان دیگری میتوان با نگاهی واقعبینانهتر، هم خطاهای خود را دید و هم از خطوط درست آن دوره دفاع کرد. تجربه این سالها نشان داده است که دفاع از ایران، همزمان نیازمند «اقتدار دفاعی» و «اصلاحات پایدار در حکمرانی داخلی» است؛ دو مولفهای که بدون یکدیگر نه امنیت میآفرینند و نه ثبات.
تحریم، برای ما ایرانیها، دیگر یک واژه نیست؛ واقعیتی است که در تار و پود زندگیمان تنیده شده است. بیش از دو دهه است که هر خانوادهای، هر بنگاه اقتصادی و هر مقام سیاسی در این کشور به نوعی با آن درگیر بوده است. تحریم دیگر مفهومی انتزاعی یا صرفاً بینالمللی نیست؛ در چشمان یکدیگر میخوانند.
در آغاز کار دولت چهاردهم، آقای پزشکیان با این امید وارد عرصه شد که میتوان کشور را با همدلی و وفاق ملی اداره و از فضای تنش و جبههگیری پرهیز کرد. این دغدغه و امید نهتنها در روزهای ابتدایی، بلکه پس از گذشت ۱۲روز جنگ تحمیلی اسرائیل علیه ایران تقویت شد.
در فضای سیاسی امروز ایران میتوان سه گفتار یا جریان اصلی را در مواجهه با مسائل داخلی و خارجی تشخیص داد: اول، جریانی که میتوان آن را «جریان پارادایمی» یا «نرمالساز» نامید. این جریان بر عادیسازی روابط با آمریکا، گفتوگو و حرکت به سمت یک توافق جامع تأکید دارد.
آقای پزشکیان از همان ابتدای مطرح شدن راهبرد وفاق، نیت صادقانهای برای ایجاد وحدت و همبستگی در کشور داشت و واقعاً علاقهمند بود و هست که جامعه را به سوی انسجام و یکپارچگی سوق دهد. اما مسأله این است برای تحقق وفاق باید بستر و زمینه لازم فراهم شود. در جامعهای که ثروت، قدرت و امکانات میان جناحهای مختلف تقسیم شده است، وفاق عملی زمانی تحقق مییابد که ساختارها و ابزارها به توازن برسند.
یکی از نخستین و مهمترین موضوعاتی که در طول مذاکرات برجام مطرح شد و تا روزهای پایانی گفتوگوها جزو اختلافات اساسی دو طرف باقی ماند، تعیین مدت زمان اعتبار این توافق بود. ایران بر این باور بود که برجام یک چهارچوب موقت و کوتاهمدت است که طی آن، تهران با هدف ایجاد اعتماد و اثبات صلحآمیز بودن برنامه هستهای خود، نظارتهای مشترک و مورد توافق طرفین را برای مدت زمان مشخصی میپذیرد.
استان کردستان، با تاریخچه تمدنی چند هزارساله، میراثفرهنگی برجسته و تنوع زیستمحیطی بینظیر، نقشی راهبردی در شکلدهی به هویت ملی و انسجام اجتماعی ایران ایفا میکند.
دیدار اخیر و به ظاهر صمیمانه پوتین و احمدالشرع، رهبران سوریه و روسیه را چگونه میتوان فهمید؟ شاید این دیدار برای جامعه ایران عجیب باشد ولی برای ناظران سیاسی جهان، رویدادی عادی و متعارف است. از نظر روسیه اینکه چه کسی در سوریه یا هر کشور دیگری حکومت میکند، موضوعی حیثیتی نیست.
بازگشت تحریمهای سازمان ملل علیه ایران بار دیگر این کشور را در برابر چالشهای اقتصادی قرار داده است. با این حال، تجربه سالها تحریم و فشارهای بینالمللی به ایران این امکان را داده که از این شرایط بهعنوان فرصتی برای تقویت خودکفایی، گسترش روابط اقتصادی با کشورهای همسایه و تنوعبخشی به صادرات خود بهرهبرداری کند.
پیام های مردمی