پس از گذشت نزدیک به سه دهه از منازعات سیاسی دهه هفتاد، امروز بیش از هر زمان دیگری میتوان با نگاهی واقعبینانهتر، هم خطاهای خود را دید و هم از خطوط درست آن دوره دفاع کرد. تجربه این سالها نشان داده است که دفاع از ایران، همزمان نیازمند «اقتدار دفاعی» و «اصلاحات پایدار در حکمرانی داخلی» است؛ دو مولفهای که بدون یکدیگر نه امنیت میآفرینند و نه ثبات.
گاهی گفتنِ حقیقت سنگین است اما نگفتنِ آن مرگآور. در تاریخ سیاست لحظاتی هست که دولتها میان دو راهی مصلحت و حقیقت میایستند؛ یکسو آرامش کوتاهمدت پنهانکاری است و سوی دیگر بیقراری صداقت. اکثر دولتها اولی را برمیگزینند؛ معدودی اما دومی را و آناناند که مسیر تاریخ را تغییر میدهند.
ورزش زنان در ایران امروز، فراتر از میدان رقابت، عرصهای از خودباوری، نشاط اجتماعی و هویت ملی است. دولت جمهوری اسلامی ایران با درک نقش مؤثر بانوان در پویایی جامعه، نگاه خود را از «حمایت موردی» به «توانمندسازی پایدار» تغییر داده است.
امروزه صنعت بانکداری جهان با فناوری گره خورده و هوش مصنوعی به عنوان محرک اصلی این دگرگونی، میتواند با ارائه راهکارهای نوین، کیفیت خدمات را ارتقا داده و امنیت تراکنشها را متحول کند.
میلاد موذنی فعال اجتماعی گفت: فعالیت افراد بومی به عنوان شهردار زرین شهر در سالیان دور این تجربه را به نمایش گذاشته که هر زمان در کنار ویژگیهای فنی و تخصصی برای احراز پست شهردار به نیروهای بومی نیز توجه شده، گامهای محکمتری به سوی توسعه شهر برداشته شده و نخستین دستاورد توسعهایِ چنین رویکردی «توسعه نیروی انسانی» و معرفی آنان به دیگر شهرهای ایران است.
حادثه تلخ ضرب و جرح یک سالمند توسط فرزندش در آبادان، اگرچه تنها یکی از هزاران مورد مداخله روزانه اورژانس اجتماعی کشور است، اما بار دیگر وجدان جمعی ما را تکان داد تا با نگاهی عمیقتر به این پرسش بیندیشیم: چگونه میتوان جامعهای ساخت که در آن، سالمندی نشانه حرمت باشد، نه ضعف؟
رئیسجمهور محترم و دغدغهمند با مردم صادقانه سخن میگوید. اما باید راهحلها و تصمیمات را با آنان در میان بگذارد، نه اینکه صرفا به بیان دردها بپردازد. بیان دردها استیصال قوه مجریه را به ذهن میآورد و پیام خوبی برای جامعه ندارد.
سه رخداد در کشور طی ماههای اخیر داشتیم که هر یک میتواند نشانی از اصلاح و تغییر رویکرد با نتایج مثبت برای تحولات آتی ایران باشد. در همین حال سه رخداد مهم در امریکا مشاهده شد که میتواند اثراتی بر روندهای جهانی داشته باشد.
حادثه تلخ ضرب و جرح یک سالمند توسط فرزندش در آبادان، اگرچه تنها یکی از هزاران مورد مداخله روزانه اورژانس اجتماعی کشور است، اما بار دیگر وجدان جمعی ما را تکان داد تا با نگاهی عمیقتر به این پرسش بیندیشیم: چگونه میتوان جامعهای ساخت که در آن، سالمندی نشانه حرمت باشد، نه ضعف؟ گر چه در برخی موارد نوشتن نامههای خصوصی را مفیدتر میدانم ولی در مجموع و به نظرم ترجیح دارد که اغلب گفتوگوها با مقامات سیاسی و حکومتی در عرصه عمومی صورت گیرد، زیرا سیاست عمومیترین حوزه جامعه است و باید مردم نیز در جریان باشند، به ویژه اینکه نحوه پاسخگویی و رفتار صاحبان قدرت متأثر از داوری مردم نیز هست.
پیام های مردمی