پس از گذشت نزدیک به سه دهه از منازعات سیاسی دهه هفتاد، امروز بیش از هر زمان دیگری میتوان با نگاهی واقعبینانهتر، هم خطاهای خود را دید و هم از خطوط درست آن دوره دفاع کرد. تجربه این سالها نشان داده است که دفاع از ایران، همزمان نیازمند «اقتدار دفاعی» و «اصلاحات پایدار در حکمرانی داخلی» است؛ دو مولفهای که بدون یکدیگر نه امنیت میآفرینند و نه ثبات.
قهرمانان در قبال قهرمانی در رقابتهای جهانی، بازیهای آسیایی و المپیک از فدراسیون، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک پاداش میگیرند؛ پاداشی که برای ورزشکاران و تیمهای ملی حتی تیم ملی فوتبال یکسان است. اما مقوله فوتبال فرق میکند.
در چهلوپنجمین سالگرد شروع جنگ و ۳۷ سال پس از تلاش هاشمی برای ختم آن، برخی انتظار دارند مسعود پزشکیان با بهره از اعتماد رهبری به خود، همین نقش را برای ختم مناقشه هستهای برعهده گیرد. توصیهای که به مذاق تندروها خوش ننشسته و آن را به خوشرقصی برای ترامپ تعبیر کردند و چه میتوان گفت جز حاشا و کلا.
در یک هفته باقیمانده تا بازگشت تحریمها، تمرکز توجهها بر نقش احتمالی مسعود پزشکیان در نیویورک و امکان ایجاد کانال برای مذاکره جدید قرار گرفته است.
مسئله سلامت دانشآموزان در مدارس، فقط به مباحث آموزشی و روانی محدود نمیشود؛ تغذیهای که در طول روز مصرف میکنند، نقش مستقیم و غیرقابل انکاری در رشد جسمی، یادگیری و ایمنی بدن آنها دارد. اما متأسفانه، آنچه این روزها در بسیاری از بوفههای مدارس کشور عرضه میشود، نهتنها با اصول بهداشتی همخوانی ندارد، بلکه در مواردی به تهدیدی جدی برای سلامت کودکان تبدیل شده است.
شاید برایتان پیش آمده باشد؛ نسبت به کسی که با او سابقه دوستی طولانی یا حتی خویشاوندی داشتهاید؛ درگذار سالها و تطور زمانه و تحول احوال، احساس میکنید و درمییابید که آنچنان تغییر کردهاید که با یکدیگر تفاهم یا افق مشترک ندارید، نه افق مشترک اعتقادی و نه سیاسی و نه اجتماعی. چه باید کرد؟
سفر این هفته رئیسجمهوری ایران به نیویورک و حضور در نشست سالانه سازمان ملل، فرصتی استثنایی برای آزمودن یک ابتکار تازه دیپلماتیک است؛ ابتکاری که تهران پیشتر به اروپا ارائه داده است. تحولات اخیر پیرامون توافق هستهای، از جمله احتمال فعال شدن مکانیزم ماشه و بازگشت تحریمهای شورای امنیت، منطقه را به نقطهای تعیینکننده رسانده است.
سفر رئیسجمهوری مسعود پزشکیان به نیویورک در شرایطی انجام میشود که تنها پنج روز تا پایان روند موسوم به «فرصت ۳۰ روزه» باقی مانده و پرونده هستهای ایران در حساسترین نقطه خود قرار گرفت. اگرچه احتمال نهاییشدن بازگشت تحریمهای شورای امنیت بسیار بالاست، اما هنوز روزنهای کوچک برای تغییر مسیر وجود دارد؛ روزنهای که بیش از همه بر دوش تیم دیپلماتیک و بویژه عباس عراقچی قرار دارد.
ما در حال حاضر با دو سناریوی دیپلماتیک مواجه هستیم: یکی سناریوی پیشا «اسنپبک» و دیگری سناریوی پسا «اسنپبک»؛ هر دو سناریو باید مورد توجه قرار گیرد و دستگاه دیپلماسی ایران آمادگی کامل برای مواجهه با آنها و بهرهگیری از فرصتهای احتمالی را داشته باشد.
پیام های مردمی